Des winters gedijt vorst geheid,
Tussen wolken en de mulle aard’
Rijst een witvlokkig vredestapijt,
Waarop ik alras wordt ontwaard
Door de ogen der warm’re zielen
Of door honger van de kille jacht
Hoor ik de stem om te vernielen,
Die mij dan naar stilte vervracht.

Rob Van de Zande

http://robvandezande.blogspot.be/

3 november 2024