Cecil de leeuw – 5 jaar geleden gedood door een trofeeënjager
Jagers hebben sinds Cecil 6000 leeuwen geschoten. In een nieuw boek – dat wordt gelanceerd op de dag dat 5 jaar geleden de leeuw Cecil werd doodgeschoten door een Amerikaanse tandarts – wordt aangetoond dat trofeeënjacht het uitsterven van leeuwen, olifanten en ijsberen versneld dichterbij brengt.
Leeuwen bedreigd
Het boek “KILLING GAME: The Extinction Industry”, onthult dat sinds Cecil in 2015 werd gedood, 6000 leeuwen door trofeeënjagers zijn geschoten, waarvan twee derde afkomstig is uit Europa.
Wetenschappers schatten dat er nu nog maar 20.000 leeuwen in het wild voorkomen. Sommigen zijn ervan overtuigt dat de leeuw in 2050 in het wild zal zijn uitgestorven. Dat zou de eerste keer zijn dat een grote katachtige uitsterft sinds de verdwijning van de sabeltandtijger in prehistorische tijden.
De schrijver van “TROPHY HUNTERS EXPOSED: Inside the Big Game Industry”, Eduardo Goncalves, beschrijft in dit nieuwe boek de dramatische achteruitgang van de populatie in het wild levende leeuwen. Rond 1945 leefden er naar schatting 500.000 leeuwen. Vandaag zijn er nog maar tussen de 13.000 tot hooguit 20.000 over. Uit onderzoek blijkt dat de genetische variatie in de leeuwenpopulatie sterk is teruggelopen en dat het doden van slechts 5% van de overgebleven volwassen mannelijke leeuwen ertoe kan leiden dat deze diersoort het ‘point of no return’ zal passeren.
De afgelopen 5 jaar zijn 6000 leeuwen gedood door voornamelijk Europese trofeeënjagers
Andere iconische soorten
Aan het begin van de 20e eeuw waren er naar schatting 10 miljoen Afrikaanse olifanten. Aan het begin van de 21e eeuw is dit aantal teruggelopen tot minder dan 500.000. Er worden elk jaar meer olifanten geschoten dan er worden geboren.
Sinds de Jaren ’60 zijn er 50.000 ijsberen geschoten voor de ‘sport’ en voor hun vacht. De populatie wordt op dit moment geschat op een aantal tussen de 23.000 en 26.000 dieren.
In het boek ‘Killing Game’ wordt met cijfers onderbouwd dat trofeeënjagers ertoe bijdragen dat verschillende diersoorten op uitsterven staan. Zo blijkt uit onderzoek dat olifanten als gevolg van de ‘kunstmatige selectie’ die door de jagers wordt gemaakt, versneld dreigen uit te sterven. Het is nog steeds toegestaan om bedreigde diersoorten te schieten. Dit gebeurt dan ook op grote schaal onder andere vanwege de enorme vraag naar lichaamsdelen voor de Chinese markt.
Er worden elk jaar meer olifanten geschoten dan er worden geboren
In het voorwoord schrijft Jane Goodall, onder andere, dat wij ons midden in de zesde grote golf van uitsterven bevinden. Ondanks dat worden enkele van de meest bedreigde diersoorten nog steeds meedogenloos vervolgd door trofeeënjagers. Dat er een link is tussen de trofeeënjacht en de achteruitgang van dierpopulaties, blijkt uit het feit dat dierpopulaties zich herstellen als er op lokaal niveau een verbod wordt ingesteld op trofeeënjacht. Helaas neemt de handel in jachttrofeeën nog steeds toe. CITES, het verdrag inzake de internationale handel in bedreigde diersoorten, staat om onverklaarbare redenen nog steeds toe dat de meest kwetsbare dieren, zoals luipaarden en jachtluipaarden die op Appendix 1 staan, ten behoeve van de ‘sport’ worden bejaagd. Dit is volledig in tegenspraak met de intentie van CITES, te weten de bescherming van kwetsbare en bedreigde soorten. Het boek ‘Killing Game’ levert overtuigend bewijs dat, alleen al vanwege het belang van bescherming, de dagen van de ‘grote witte jager’ ten einde moeten worden gebracht.
De dagen van de ‘grote witte jager’ moeten ten einde worden gebracht
Jacht heeft invloed op uiterlijk en gedrag dieren
De schrijver, Eduardo Goncalves, wijst erop dat trofeeënjagers met opzet de grootste exemplaren schieten om in het ‘book of records’ te komen. Hierdoor ontstaat kunstmatige selectie. Als gevolg hiervan worden de slagtanden van de Afrikaanse olifanten steeds korter en veel volwassen olifanten hebben zelfs geen slagtanden meer. Deze slagtanden zijn echter een belangrijk hulpmiddel tijdens hun dagelijkse activiteiten.
De jacht leidt tot onnatuurlijke selectie, waarbij gezonde, sterke dieren sterven
Ook de jacht in Nederland, die meestal plaatsvindt onder het mom van beheersjacht of schadebestrijding, heeft een grote en negatieve invloed op dieren. Veel dagdieren verplaatsen hun activiteiten naar de schemering en ze worden steeds schuwer. Zelfs grote, weerbare dieren zoals volwassen edelherten, die een wolf kunnen weerstaan, hebben hun gedrag aangepast. Deze dieren trekken zich overdag terug in de dichte vegetatie en gaan in de schemering en in de nacht pas de open vlaktes op om te grazen. Onder natuurlijke omstandigheden sterven de zwakste, minst aangepaste dieren bijvoorbeeld als gevolg van voedselgebrek of ziektes en parasieten. De jacht leidt tot onnatuurlijke selectie, waarbij gezonde, sterke dieren sterven en waardoor de gezondheid van de populaties wordt verzwakt.
1 juli 2020