Het leek zo’n mooi plan: een psychologische gedragstest voor iedereen die een wapen mag gebruiken. En logisch ook. Het kan alleen maar goed zijn dat potentiële wapendragers vooraf getest worden op hun mentale staat. In de Verenigde Staten zien we wekelijks wat de gevolgen zijn als het niet gebeurt, al mag daar zo ongeveer iedereen een wapen dragen. Toch hebben we er in eigen land ook een enkele keer mee te maken gehad. Iedereen vindt het dan ook een prima idee.

Behalve de jagers. Want bij de eerste uitvoeringen van de screening bleek een flink aantal van hen niet aan de eisen te voldoen. In Limburg zo’n 25 procent. De jagers zijn daarom en masse gaan klagen en de screening is alweer grotendeels van de baan. De communicatiewoordvoerder van de jagersvereniging vergeleek het met automobilisten van wie het rijbewijs plotseling was afgenomen. ‘En u heeft uw auto nodig om bij uw zieke schoonmoeder te komen?’ Ze vond de vergelijking gerechtvaardigd in verband met het drama in Apeldoorn waarbij een gestoorde man met opzet op het publiek inreed. Vanwege de uitkomst van de test stelt ze grote vraagtekens bij de betrouwbaarheid van de screening. Ik ook.

De jagers noemen hun hobby zelf ‘faunabeheer’. In de praktijk komt dat ‘beheer’ uitsluitend neer op het doodschieten van dieren. Stel je voor dat een boswachter uitsluitend aan ‘florabeheer’ doet door er met een elektrische zaag op los te zagen. Of dat Rijkswaterstaat uitsluitend aan ‘wegenbeheer’ doet door het asfalt te vernielen. Ik moet ook denken aan die jagers die gefilmd zijn bij het mishandelen van dieren, die roofdieren vergiftigen of die zelfs mensen bedreigd hebben of aangevallen. Nog helemaal afgezien van het feit dat er een flinke steek bij je los moet zitten om het leuk te vinden om prachtige wilde dieren dood te schieten.

Nee. Die vijfentwintig procent lijkt mij véél te weinig…

Jan Paul Schutten

30 oktober 2019