Laatst kreeg ik het vriendenboekje van een nichtje onder mijn neus geschoven. Vol overgave stortte ik mij op het invullen van de verschillende categorieën. Bij een van de categorieën kon je invullen wat je hobby’s waren. Volgens de Van Dale is een hobby een ontspannende bezigheid voor in de vrije tijd. Uitgaande van die definitie kan ik concluderen dat ik hobby’s heb. Ik verslind graag boeken. Nu klinkt verslinden als iets gruwelijks, maar dat is het in dit geval natuurlijk niet. Mijn zwager heeft het sleutelen aan auto’s als hobby. Hij heeft het dan bijvoorbeeld over het verwijderen van het kloppende hart. Eigenlijk zegt hij dan dat hij de motor uit de auto haalt, zodat de motor bijvoorbeeld gereviseerd kan worden. Hier lijkt een zwakke vergelijking met de jacht gaande. Jagen is gruwelijk, jachthonden verslinden nog wel eens een gans (of konijn) en het kloppende hart (als metafoor voor de motor) is een orgaan.

Even terug naar het vriendenboekje. Na het invullen kreeg ik niet veel later een interview met het feministische symbool van de jacht onder mijn neus geschoven. In dat interview, dat ogenschijnlijk over haar meest prominente hobby (het jagen) gaat, zegt ze letterlijk dat ze besloot te gaan jagen nadat ze de ingewanden van een muskusrat eruit had gehaald. Stiekem moest ik even denken aan het kloppende hart van de auto. Zij voelde de verbondenheid nadat ze de poepjes nog in de darmen voelde! Maar het werd nog extremer. Dode dieren zijn mooi en als we meer gevoel zouden krijgen voor het doden van dieren, dan hebben we minder moeite met het laten staan van het vlees. Dat is werkelijk een zeer belachelijke bewering. Deze jachtfeminist roept feitelijk iedereen op om te gaan jagen. Ook schuilt er in ieder van ons een jager. Met dat laatste ben ik het dan wel een beetje eens. Ik weet zeker dat er in ieder weldenkend mens een jager schuilt, maar wel een jager die jaagt op de totstandkoming van een algeheel verbod van het jagen op dieren voor de hobby en voor het plezier. De meeste lezers van dit interview gaan vooral walgen bij het idee dat iemand is gaan jagen vanwege de aanblik van ingewanden van een aan gort geschoten ‘prachtig’ dood dier.

Vervolgens krijgen dierenbeschermingsorganisaties er ook nog eens onterecht van langs. Bij deze organisaties ontbreekt volgens haar de wil om de kwaliteiten van de jager als beheerder van natuur en dieren te erkennen. Deze organisaties hebben er een dagtaak aan om deze ‘kwaliteiten’ te analyseren, zodat er wetenschappelijk en feitelijk aangetoond kan worden dat natuurbeheer door jagers ridicuul is. Misschien zou deze jachtfeministe eens een tijdje mee moeten lopen met dierenbeschermingsorganisaties, dan weet ze echt wat deze instellingen allemaal doen. Misschien realiseert ze zich dan ook wat jagen werkelijk inhoudt. Maar ik vrees dat dit in haar geval een utopische gedachte is. Jammer, iedere jager die inziet dat hij/zij in een paradoxale  wereld (want ik hou van de natuur en schiet graag dieren in diezelfde natuur dood???) zit, zou er weer één minder zijn.

Vanwege dit soort interviews met fervente jagers worden organisaties als Fauna4Life alleen maar meer gesterkt om de Nederlandse bevolking voor te lichten over de onzinnigheid, de door jagers gebruikte non-argumenten en dus een terecht verbod van de plezierjacht. Ik zet me in voor zo’n verbod. Doet u mee! Snel nog even onder de categorie hobby’s invullen: strijden voor een plezierjachtvrij Nederland!

Jeroen Pouwels

18 juli 2018