Karen Soeters wil mensen wakker schudden
Als Karen Soeters, onder meer directeur van de NGPF (het wetenschappelijk bureau van de Partij voor de Dieren) en House of Animals, het voor het zeggen had, zou ze bij haar medemensen het denkvermogen graag eens voorgoed wakker willen schudden.
“Domweg een geweer pakken en doodschieten waar je last van denkt te hebben, zit op de een of andere manier ingebakken in veel mensen. Nadenken lijken ze niet te kunnen. Ons handelen helpt de hele planeet en alles wat erop leeft, naar de Filistijnen. Bijna alles wat bedacht en gedaan wordt, is korte termijnwerk.“
Schiphol en corona
“Kijk bijvoorbeeld naar wat er bij Schiphol gedaan wordt tegen overlast van ganzen: ze worden gevangen en vergast, zodat ze niet met vliegtuigen in botsing kunnen komen. Het jaar erop: zelfde verhaal. Opnieuw komen andere ganzen naar de weelderige graslanden rondom Schiphol om te eten. Voor ganzenvangers is het waarschijnlijk prettig om ‘vast werk’ te hebben, maar een structurele oplossing -zoals het verwijderen van de gras-en akkerlanden- zou van denkwerk getuigen en veel leed voorkomen. Nog altijd zijn de maatregelen om de gebieden rondom Schiphol structureel onaantrekkelijk te maken voor ganzen niet doorgevoerd.”
Nog altijd zijn de maatregelen om de gebieden rondom Schiphol structureel onaantrekkelijk te maken voor ganzen niet doorgevoerd.
“Ook als je naar de huidige Coronapandemie kijkt, lijkt nagenoeg alle beleid erop te zijn gericht de gevolgen voor ons mensen zo snel mogelijk op te lossen. We zoeken voornamelijk naar vaccinaties en medicijnen om de ziekteverschijnselen te beperken en manieren om elkaar niet meer te besmetten. Iedereen wil alleen maar zo snel mogelijk, zijn of haar ‘gewone leven’ weer terug en dat begrijp ik heel goed, maar het is niet voldoende.”
Oorzaken
“Wij horen intussen helaas relatief weinig over de oorzaken van deze pandemie en hoe we kunnen voorkomen dat zoiets weer gebeurt. Het is allemaal korte termijn denken. Pandemieën zoals Covid 19 komen vanuit het dierenrijk tot ons. En dat is niet omdat die dieren bestaan, maar omdat we ze als product zijn gaan zien. In de vee-industrie gaat het erom zo veel mogelijk, zo snel mogelijk en vooral ook zo goedkoop mogelijk, te produceren. Dat het om levende wezens gaat, lijken sommige mensen te vergeten. We beroven ze van een eigen leven, proppen ze met duizenden samen in stallen, waar ze onder grote stress een kort en ellendig leven leiden, nauwelijks nog weerstand hebben en -dus- vaak en masse ziek worden. Dan heet het ‘een uitbraak’ en worden alle dieren ‘geruimd’, omdat het gevaarlijk voor mensen kan zijn. Het is steeds weer het paard achter de kar spannen. Het op industriële wijze ‘produceren’ van dieren is niet alleen een ramp voor de dieren maar zorgt onder andere ook voor ontbossing, klimaatverandering en zoönosen. We moeten de oorzaak van deze problemen aanpakken en dat is het drastisch terugbrengen van de veestapel.”
Onrecht
Karen Soeters is al zolang ze zich kan heugen een dierenbeschermer. “Ik kan gewoon niet tegen onrecht. Tegen dieren wordt onwaarschijnlijk veel onrecht gedaan en ik zie het als mijn taak daar waar ik kan, te helpen en vooral om het onrecht onder de aandacht van de mensen te brengen. Veel mensen hebben er namelijk geen idee van hoe slecht het gesteld is met de rechten van dieren en hoeveel misbruik van dieren wordt gemaakt. Als mensen begrijpen wat er bijvoorbeeld in de hondenhandel, in slachterijen en in stallen gebeurt, dan schrikken ze enorm. Ik wil dat moment van bewustwording en zelf nadenken bij mensen bereiken. Want alleen dat kan tot een definitieve omslag leiden.”
Veel mensen hebben er geen idee van hoe slecht het gesteld is met de rechten van dieren en hoeveel misbruik van dieren wordt gemaakt.
Commercieel
Die omslag is hard nodig, vindt Soeters. “Het gaat me vaak te langzaam, maar er worden wel degelijk dingen bereikt. Ik merk ook dat het bewustzijn bij mensen groeit. Wilde dieren mogen niet meer in circussen worden ingezet, over het nut van dierentuinen wordt gediscussieerd- dat was tien jaar geleden absoluut ondenkbaar! Maar er moet veel meer gebeuren, want de natuur legt intussen ook het loodje. Helaas is er een groep mensen die nog altijd blijft vasthouden aan hun inmiddels prehistorische manier van denken. Een triest voorbeeld hiervan is de jagerslobby. Die doet het -commercieel gezien- voortreffelijk en dat levert hen veel voordeel op. Ze hebben goede communicatiedeskundigen in dienst en ze hebben geld zat. De jacht wordt neergezet als een schilderachtig stukje natuurbeheer: ‘Natuurlijk is het vervelend dat we dieren moeten doodschieten, maar dat doen we heel snel en pijnloos en is noodzakelijk voor het in stand houden van de fauna.’ We krijgen glossy foto’s te zien van goedgeklede mannen en vrouwen, stralend van hun onbaatzuchtige werk en het ‘in de natuur zijn.’ Wat wij níet zien, zijn de beelden van de dieren die gewond raken en meer dood dan levend ergens in de bosjes dagenlang liggen te creperen.”
De jacht wordt ten onrechte neergezet als een
schilderachtig stukje natuurbeheer.
Emoties
“Waar jagers het liever ook niet over hebben, is dat ze complete familieverbanden ruineren. Iedereen weet dat een kat of hond van slag is als zijn medehond of medekat overleden is, of als zijn baasje doodgaat. Er zijn legio wetenschappelijke bewijzen dat wilde dieren deze emoties ook hebben. Dieren gaan net als mensen partnerverbanden aan, hebben families, favoriete mededieren. Zomaar wat wegschieten, is meer dan een dier doden. Het gaat ook om de achterblijvers.”
Schiet een vos dood – een territoriumgebonden dier- en
een andere vos komt zijn gebied overnemen.
“Jagers willen deze met wetenschap onderbouwde feiten gewoon niet horen, maar koste wat het kost hun hobby behouden. Er zijn ook diverse studies die aantonen dat jagen beslist niet meehelpt aan het in stand houden van populaties. Zolang er voedselaanbod is, zullen er dieren geboren worden. Schiet een vos dood – een territoriumgebonden dier- en een andere vos komt zijn gebied overnemen.”
Overlast
“Ook ‘overlast’ is een graag gehanteerd argument van jagers. Wilde dieren steken een weg over, wilde dieren eten aan je planten, wilde dieren komen in je kippenhok: hup, de kogel. ‘Heel naar, maar het is niet anders,’ zeggen ze dan. Of: ‘Denk je dat het leuk is om een ree tegen je auto te krijgen?’ Er wordt niet eens serieus gekeken naar alternatieve oplossingen! Logisch ook als dieren doodschieten je hobby is. Die moet je natuurlijk in stand houden, dus op echte oplossingen zitten jagers helemaal niet te wachten.”
En die alternatieve oplossingen zijn er weldegelijk, volgens Soeters. “Wat is er mis met snelheidslimieten in bosrijke gebieden? Of wildroosters of hekken- of beter nog: het met elkaar verbinden van natuurgebieden? Zouden mensen ook over die wegen racen als er kleine kinderen zouden kunnen oversteken? Waarom alleen onze eigen soort beschermen? Waarom steeds meer ruimte van medeschepselen inpikken?”
“Op de een of andere manier voelen veel mensen zich ver verheven boven andere soorten. Terwijl wij deel uitmaken van een broos ecosysteem waarvan ook wij afhankelijk zijn. Veel vogelsoorten verdwijnen doordat insecten uitsterven, onder meer als gevolg van de inzet van insecticiden in de landbouw. Kijk naar de stikstofproblematiek. Te veel dieren in stallen, lucht- en bodemverontreiniging, dierziekten. Het houdt niet op. In derdewereldlanden wordt voedsel geproduceerd voor het vee hier, ten koste van oerwouden die daar gekapt worden. Het hele systeem is scheefgetrokken. En nóg weten veel mensen niet beter te verzinnen dan de gevolgen van hun eigen handelen te bevechten- in plaats van de oorzaken aan te pakken. Het is dweilen met de kraan open.”
Op de een of andere manier voelen veel mensen
zich ver verheven boven andere soorten.
Goede mensen
Karen Soeters, een duizendpoot die zoals ze zelf zegt nog -tig dossiers heeft liggen bij haar afdeling Investigations, zou er alles voor over hebben als ze al die zaken vandaag nog kon oppakken. “Als ik er het geld en de mankracht voor had, wist ik het wel.”
Ze is blij met haar hulptroepen bij House of Animals en wat ze weten te bereiken. Zoals onlangs toen bekend gemaakt werd dat House of Animals zes Hongaarse dierenartsen voor de rechter sleept voor hun betrokkenheid bij illegale hondenhandel. “Maar we zijn nog lang niet klaar. Ook de overheid schiet bij dit soort zaken vaak ernstig tekort.”
Gelukkig zijn er heel veel goede en eerlijke mensen die elke dag weer voor het leven van dieren kiezen en zich daar ook naar gedragen.
Ze is een pragmaticus. Als iets niet rechtsom lukt, dan maar linksom. Een enkele keer is ze wel eens moedeloos. Dan trekt ze zich terug bij ‘Red een kip’ of bij de Runderopvang in Zandhuizen. “Als ik dan die dieren zie en de toewijding van de mensen die deze dieren opvangen en met zoveel liefde verzorgen, dan krijg ik weer moed. Want er zijn gelukkig nog heel veel goede en eerlijke mensen die elke dag weer voor het leven van dieren kiezen en zich daar ook naar gedragen.”
Annemarie van Gelder