Trofee

Jagers mogen dan wel graag het liefst onzichtbaar door het dagelijkse leven gaan, hun liefde voor trofeeën liegt er niet om. Zoals gezegd zie je ze zelden. Het liefst duiken ze diep de bossen in, waar ze lekker hun gang kunnen gaan en het tegenovergestelde bereiken met waar ze voor staan: de automobilist ‘beschermen’ tegen aanrijdingen met reeën. Ze drijven de reeën juist naar de wegen toe.

Jagers dragen ook graag kleding met schutkleuren en vooral veel donkergroen. Dan vallen ze minder op voor het wild en voor de buitenwereld. Het jagerswereldje is tenslotte een subcultuur en confrontaties kun je maar beter zo veel mogelijk vermijden.

Maar kom je bij hen thuis, dan verraadt de jager zich al snel en zie je zijn bloederige hobby. Je kijkt je ogen uit: er hangt een reeënkop of zelfs die van een hert of eland. Of er staan vele vogels in de boekenkast en vergeet natuurlijk de vos niet. Daar zijn er in zijn huis vaak nog meer van dan je de afgelopen jaren in de natuur hebt kunnen zien. 

Het zal wel iets uit de oertijd zijn en te maken hebben met de instincten van de mens. Iedereen verzamelt graag trofeeën van overwinningen. Van strandvakanties (schelpen en stenen), van verre reizen (culturele objecten), van sportieve overwinningen (bekers en medailles) tot en met de jacht (opgezette dieren). 

Opvallend hierbij is dat het ook getuigt van het feit dat jagers geen (emotionele) band met een dier hebben. In dat geval zou het namelijk lastig zijn om het te doden, te laten villen, er piepschuim in te laten stoppen en de ogen te laten vervangen door glas. Opgezette huisdieren zie je tenslotte maar zelden. Sommige mensen hebben het wel eens geprobeerd met een hond of kat maar het idee ervaren de meeste mensen eerder als walgelijk dan als blijvende herinnering aan mooie jaren met je geliefde dier. Een dier kan je alleen maar (laten) opzetten als je het niet kent en er geen liefde voor hebt gehad.

Onlangs reed een jager ons dorp binnen. Op de motorkap van zijn jeep lag een dode ree. Een groot prachtig dier dat door hem was geschoten. Waarom deed de jager dat zo opzichtig? De dorpelingen schrokken ervan en ik zag een moeder de ogen van haar kind toedekken, zodat die het niet kon zien.  Ik weet het antwoord nog steeds niet. De jager was ongetwijfeld met de ree onderweg naar de slager om vervolgens in bruikbare porties in plastic zakjes in zijn vriezer te eindigen of op weg naar een preparateur die zijn kop eraf zou zagen, zodat de jager het in zijn huis boven de schouw kon hangen. Ik vind het al met al onbegrijpelijk, maar ook verontrustend dat er mensen zijn die zo met het leven van anderen omgaan.

Maria Brouwer

20 maart 2022