Voor of tegen de wolf?
We waren in Nederland zo trots op ons zogenaamde poldermodel. Dat was kort samengevat: net zolang onderhandelen tot je er samen uit bent. Maar de laatste jaren lijkt er een nieuw p-concept te zijn, namelijk: polarisatie. Je bent ergens voor of tégen. Je bent voor de boeren of je bent tegen de boeren, je bent links of rechts, je bent een corona-believer of een wappie en zo kan ik er nog velen noemen. En nu dan de nieuwste: je bent voor of tegen de wolf.
De wolf is weer teruggekomen naar Nederland. Kennelijk is er eten genoeg voor dit dier, anders zou hij wel in zijn veilige habitat in Duitsland blijven. Maar nu wordt hij (of zij) overal gesignaleerd en is er massahysterie ontstaan. Natuurorganisaties, recreanten, boeren en burgers zijn allemaal reeds aangeschoven aan tafel om en polder-poging te wagen, maar het ziet er niet best uit voor de wolf.
Sommige wolven zijn namelijk al tam geworden doordat mensen hen voeren. Om hen toch duidelijk te maken dat mensen dodelijk gevaar opleveren, zijn er creatieve ideeën zoals paintball schieten bedacht. De tamme wolf zal spoedig zijn conclusie trekken dat de mens toch niet zo’n gastvrij is want een klodder verf op je kont gemikt krijgen, is niet prettig.
Nu dan, wat te doen met de wolf als paintballen niet meer helpt? De jagers gniffelen in hun vuistjes, nog even en zij mogen in actie komen. Met hun groene waxjassen lekker sneaky de bossen in en knallen maar. De klodders verf zullen vervangen worden door dodelijke kogels. Zij zullen onze helden zijn want de wolf en de mens gaat nu eenmaal niet zo goed samen. En óveral zijn mensen, laat dat duidelijk zijn, meneer de Wolf!”
Rest mij me nog even verder te richten tegen de wolf: “Meneer of mevrouw de Wolf, wees verstandig en laat je niet zien. En geen eten aannemen hoor, want dat zal jouw doodvonnis zijn! Doe je ding diep in de bossen en eet alleen zieke en zwakke dieren. Okay? Dus vooral geen schapen, koeien of veulens slopen. Daar houdt de mens niet zo van. Er is in Nederland een motto: blijf van andermans spullen af.”
“Maar van wie is dan de natuur?”, antwoordt de slimme wolf. “Tja… daar zijn we nog niet helemaal uit, grote jongen. Wij mensen denken namelijk dat álles van ons is, ook Moeder Aarde die we dusdanig uitputten dat er een dag zal komen dat ze ons van haar afschudt. En jij bent trouwens ook van ons, wij bepalen jouw (nood)lot.
En beste Wolf, kijk uit voor die jagers hè? Zij houden namelijk niet van dieren maar van dieren doden. Het heet niet voor niets ‘plezierjacht’, en dat zullen ze zeker waarmaken als jij je laat zien.”
Maria Brouwer
10 november 2022