Hoe oud je ook bent, je kunt nog elke dag verrast worden door de schoonheid van de natuur. Dat ondervond ik aan het einde van de  afgelopen zomer bij een prachtige ochtendwandeling. Na jaren stad was ik weer teruggekeerd naar de rust van het platteland en dat bleek een perfecte beslissing. De opkomende zon kleurde de lucht in tinten die nog nooit geschilderd zijn. De dauwdruppels glinsterden als heldere parels aan de uiteinden van alle bloemen en planten. En de dieren maakten het plaatje compleet. Van koeien tot kieviten, van schapen tot scholeksters, van ganzen tot grutto’s en van hazen tot onze eigen honden. Een schitterende ochtend. Ik genoot van de ganzen die in V-formatie boven mijn hoofd vlogen met hun vertrouwde gegak. Totdat ik een knal hoorde en één van die ganzen levenloos omlaag zag storten…

Door de verrekijker zag ik een jager zijn geweer emotieloos herladen om een volgend slachtoffer te maken. De tweede gans die geraakt werd vloog nog honderd meter door, totdat ook die het opgaf. Met de rust was het allang gedaan. Alle vogels in het weiland waren in paniek opgevlogen. De schapen waren weggerend. Mijn honden waren doodsbang en ik stond stijf van de adrenaline. Iemand had het blijkbaar ook een schitterende ochtend gevonden. Een schitterende ochtend om dieren dood te schieten voor zijn eigen plezier. En dat was gelukt. Zo had deze ochtend één winnaar en tientallen verliezers.

Stijf van woede dacht ik wat ik kon doen om de desbetreffende hufter in kwestie tegen te werken zodat hij minder slachtoffers kon maken. Schelden? Banden lek steken? Op hem af gaan? Zijn adres achterhalen en zijn ruiten ingooien? Op dat moment wilde ik het allemaal doen. Liefst nog tegelijk. Toen de adrenaline wat gedaald was won het verstand het weer van de woede. Maar het idee om íéts te doen tegen die bespottelijke traditie van de jacht bleef. Ook omdat het niet de eerste keer was dat ik het voor mijn ogen zag gebeuren. Zo kwam ik bij Fauna4Life en Animal Rights uit. Tegen de machtige lobby van de jagers kunnen ze nu nog niet veel. Elk weekend word ik geconfronteerd met die realiteit, vaak zelfs vanuit mijn eigen slaapkamerraam. Maar het is een begin en wie weet wat ze uiteindelijk voor elkaar krijgen.

Nergens kun je aan een rups zien dat hij een vlinder wordt. En het kleinste berkenzaadje kan uiteindelijk zelfs een heel bos opleveren. Het tij gaat de goede kant op. De tijden veranderen en de normen veranderen mee. Steeds meer mensen stappen over naar vegetarisch of veganistisch voedsel. Oude dieronvriendelijke tradities en kwelspelen zijn inmiddels ondenkbaar, terwijl ze eeuwenlang volkomen normaal waren. Ik weet zeker dat dit ooit ook voor de jacht gaat gelden. Ooit. En met Fauna4Life wil ik helpen om dat proces iets te bespoedigen. Zodat we eindelijk heel veel winnaars gaan krijgen en misschien niet eens verliezers. Want als die jagers gaan zien hoe fijn het is in de natuur zónder dieren dood te schieten, dan weten ze dat ze niets hoeven te missen.

Jan Paul Schutten

19 maart 2019